’s Morgens in alle vroegte, ligt het kleine meisje nog te slapen als plots het haast ritmische gestamp van de zware bottines op de houten trap weerklinkt.
Het is een dagelijks routineus gebeuren als de aspirant rijkswachters te paard zich klaarmaken om hun dag te beginnen.
Hoe groot het tumult ook lijkt, voor haar klinkt het als muziek in haar oren. De veelal jonge kerels in hun uitrusting stralen ontzag uit, maar het zijn toch vooral de paarden die haar volle bewondering genieten.
Vooral op maandagochtend als de vrachtwagen komt met een nieuwe lading op te leiden edele viervoeters. Machtige, grote dieren met prachtige bandages, een toorts in hun manen en de nationale vlag op hun flank geborsteld.
Het waren de gouden tijden van de rijkswacht, de cavalerie te paard. En daar was haar papa de gezagvoerder van. Ontzettend trots was ze op haar papa, haar God. En omgekeerd was hij apetrots als zijn dochter de grote paarden besteeg. Dat kleine, frêle meisje van een jaar of vijf op deze immens grote paarden. Je kon het de mensen horen fluisteren : ” Kijk daar, dat kleine meisje op dat grote paard”.
Het waren de gouden jaren, ook in haar leven. Papa leerde haar paardrijden als de beste en voedde haar met haast militaristische discipline op. Ze mocht vele sporten doen, zolang ze overal de beste in was.
Maar het paardrijden en de omgang met deze dieren bleef haar grootste passie. En zo zou later blijken dat deze dieren een heel belangrijke rol zouden spelen in haar leven, op een vlak wat voor haar nog onbekend was.
vzwbitna.be 